Kilka dni temu na forum Muratora pojawiła się dyskusja odnośnie sprawności rekuperacji, czyli odzysku ciepła w wentylacji mechanicznej. Dzięki temu, że w centrali wentylacyjnej montujemy wymiennik ciepła, odzyskujemy sporą część energii niesionej przez powietrze wentylacyjne.
Jeśli mamy w domu wentylację grawitacyjną, przez nieszczelności w oknach lub nawiewniki wpuszczamy zimne powietrze, a ciepłe i wilgotne powietrze ucieka przez kanały wentylacyjne w łazience i kuchni. Aby zmniejszyć te straty ciepła, zmuszeni jesteśmy stosować wentylację mechaniczną z odzyskiem ciepła — bo ograniczenie intensywności wymiany powietrza jest przyczyną porastania ścian grzybem. Czytaj dalej artykuł „Sprawność rekuperacji (odzysku ciepła) w wentylacji mechanicznej”
Pisałem tu już o pompach ciepła powietrze-woda (wykorzystującym ciepło z powietrza atmosferycznego) oraz glikol-woda (czerpiące ciepło z gruntu za pośrednictwem gruntowego wymiennika ciepła), pora napisać o pompach ciepła woda-woda. One też wykorzystują ciepło z wnętrza ziemi, w pewnym sensie podobnie jak w przypadku ogrzewania geotermalnego, ale tu woda nie musi być gorąca.
Ponieważ woda ma dużą pojemność cieplną (czyli dużą gęstość jednostki objętości oraz wysokie ciepło właściwe), jest to świetne dolne źródło dla pompy ciepła. Jeśli masz na działce podziemną warstwę wodonośną, duży staw lub ciek wodny, możesz próbować czerpać z niego ciepło do ogrzewania. Czytaj dalej artykuł „Pompy ciepła woda-woda”
Sercem każdego systemu wentylacji mechanicznej jest tak zwana centrala wentylacyjna. Jest to urządzenie, które odpowiada za rozprowadzenie powietrza po domu, jego przefiltrowanie, a także odzyskanie ciepła z zużytego powietrza, wywiewanego na zewnątrz.
Z racji tego odzysku powietrza, niekiedy centralę określa się niepoprawnie mianem rekuperatora. A tak naprawdę rekuperator może, ale nie musi wchodzić w skład takiej centrali, bo rekuperator to tylko zwykły wymiennik ciepła. W praktyce nierozsądne jest montowanie wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej bez odzysku ciepła, bo różnica w cenie niewielka, a oszczędności i poprawa komfortu zauważalne.
Centrala wentylacyjna jest zazwyczaj sporym pudełkiem, zawierającym w środku: Czytaj dalej artykuł „Centrala wentylacyjna”
Najbardziej rozpowszechnionymi pompami ciepła służącymi do ogrzewania pomieszczeń są pompy ciepła glikol-woda (ew. solanka-woda). Najbardziej rozpowszechnionymi pompami ciepła w ogóle są pompy ciepła warzywa_i_mięso-powietrze, czyli kuchenne chłodziarki i zamrażarki. Ale do ogrzewania takich się nie stosuje. Ich działanie chciałbym dziś opisać w niniejszym artykule.
Nazwę glikol-woda (solanka-woda) zawdzięczają czynnikom roboczym, które krążą w wymiennikach ciepła dolnego i górnego źródła ciepła pompy.
Dolne źródło, z którego czerpie się ciepło, jest najczęściej gruntowy wymiennik ciepła zakopany pod trawnikiem. Niekiedy rurki z glikolem umieszcza się w pionowych odwiertach, jeśli działka jest mała. Ponieważ temperatura odbierania ciepła jest często niższa od zera, konieczne jest, by w wymienniku krążył płyn niezamarzający. Oczywiście nie jest to solanka, choć taka nazwa funkcjonuje jeszcze w użyciu. Czytaj dalej artykuł „Pompy ciepła glikol-woda”
Poprzednio pisałem o tym, ile kosztuje ciepła woda użytkowa. Dziś chciałbym przekonać Was, że ciepłą wodę można mieć za darmo.
Słysząc hasło „ciepła woda za darmo”, pewnie myślicie od razu o kolektorach słonecznych. I rzeczywiście, kolektory słoneczne produkują ciepłą wodę niemalże bez kosztów. Jedyny koszt funkcjonowania kolektora to elektryczność do napędu pompy obiegowej i automatyki, wymiana płynu solarnego i ewentualnie serwis.
Oczywiście najpierw trzeba wydać niemało pieniędzy na zakup i montaż instalacji solarnej. Wbrew pozorom w dobie dotacji na zakup kolektora jest to droższe, niż wcześniej… Ale są dwie znacznie tańsze metody na pozyskiwanie za darmo ciepłej wody użytkowej. Czytaj dalej artykuł „Darmowa ciepła woda”
Najnowsze komentarze