Ile ciepła da kolektor powietrzny?

Zainspirowany tym ciekawym wywiadem, który przeczytałem kilka dni temu (wprawdzie Grzegorza Łużeckiego poznałem w ubiegłym roku na warsztatach z budowy z gliny i słomy (strawbale), nie miałem okazji z nim dłużej porozmawiać o kolektorach), postanowiłem policzyć, ile w praktyce można uzyskać ciepła z pomocą takiego kolektora słonecznego.

Jestem gorącym zwolennikiem ogrzewania słonecznego, które pozwala uzyskać naprawdę sporo ciepła zupełnie bezpłatnie. Ale mam wrażenie, że artykuł jest nieco zbyt optymistyczny.

Zazwyczaj do obliczeń tego typu wykorzystuję dane klimatyczne wykorzystywane do obliczenia świadectw charakterystyki energetycznej, ale tym razem postanowiłem skorzystać z bardziej przystępnego źródła. Mam tu na myśli narzędzie, które zostało stworzone za pieniądze Komisji Europejskiej (w mojej opinii to jedno z niewielu miejsc, gdzie pieniądze z Unii zostały wydane właściwie) do obliczania uzysku z baterii słonecznych.

Wprowadziłem więc dane jakiegoś miejsca w Polsce, ustawiłem mój wyimaginowany kolektor słoneczny pod kątem 75° (zdawałoby się, że optymalnym dla lutego) na południowej ścianie i uruchomiłem obliczenia.

Wynik mnie nieco zaskoczył. W godzinach 10:30-13:30 na powierzchnię kolektora padało średnio co najmniej 220 W/m² (max to 242-244 w godzinach 11:40-12:20). Czyli każdy 1 m² kolektora dawałby w tych warunkach nie więcej, niż 100 W ciepła, co wystarczyłoby na ogrzanie 10 m² domu pasywnego (albo 1-2 m² budynku w tradycyjnej technologii). Ale przy bezchmurnym niebie (a takie dni przecież w lutym bywają!), w tym samym czasie kolektor otrzymywałby 830-915 W/m² mocy promieniowania słonecznego, dając nawet 500 W/m² ciepła!

Innymi słowy: warto za marne kilkaset złotych zbudować sobie duży kolektor słoneczny. Do ogrzewania nadają się kolektory powietrzne, bo kolektory cieczowe — już nie za bardzo. Ale jeśli mamy oprzeć nasze ogrzewanie na tym źródle ciepła, będzie to praktycznie niemożliwe.

Zobacz także